Eerst dit

Eerst dit:
Een man - niet Joods - heeft een stropdas, met daarop een Davidsster.
Hij krijgt in Amsterdam problemen met een paar jongelui met een duidelijk Noord-Afrikaanse
achtergrond.
"Vuile rotjood," is nog het minst erger, dat hij van deze jongelui te horen krijgt.
Teneinde met deze jongelui in gesprek te komen, blijft de man staan en wacht de jeugdigen in
kwestie op.
Wel: deze fout zal hij nooit van zijn leven meer maken: hij wordt namelijk door de twee jongeren
bijna total- los geslagen.
De man begeeft zich naar het dichtstbijzijnde politiebureau, om daar aangifte te doen van
mishandeling.
Daar aangekomen krijgt het slachtoffer van een autochtone politieagent te horen: "Moet je maar
niet zo'n stropdas dragen."
Van een aangifte wilde de agent al helemaal niets weten: hij weigerde om de aangifte te noteren.

Nu dit: Sjeik Fawaz Jneid komt op het politiebureau met een brief, waarin absoluut geen
bedreiging staat, maar hij wil desondanks toch aangifte doen van bedreiging.
De autochtone politieagente, die hem te woord staat, komt onmiddellijk in actie om zijn valse
aangifte te noteren.
Sjeik Fawaz Jneid krijgt de verzekering, dat er op zijn aangifte actie zal worden ondernomen.
Illustratief voor het feit, dat de aangifte van de Sjeik Fawaz Jneid - ondanks dat het een valse
aangifte is- inderdaad serieus wordt genomen wordt de schrijver van de niet bedreigende brief, nadat
de overheid daarmee om de een of andere reden 3 volle weken gewacht heeft, 's morgens om 7 uur
van zijn bed gelicht en als een echte crimineel in een cel gedonderd.
Na een verhoor van 15 minuten moeten de verhoorders helaas toegeven, dat er gaan sprake was van
een bedreiging en dan kan de briefschrijver weer gaan.
Ook vanuit het O.M. krijgt de briefschrijver schriftelijk te horen, dat er inderdaad geen sprake was
geweest van een bedreiging, maar hij concludeert, dat deze gang van zaken natuurlijk voor geen
millimeter deugt.
Wat doet onze briefschrijver?
Hij doet nu zelf bij het O.M. aangifte van het feit, dat Sjeik Fawaz Jneid een kennelijk valse aangifte
tegen hem heeft gedaan.
De Sjeik krijgt dan van het O.M. een briefje met de vraag, of hij even langs wil komen - omdat er nu
tegen hem een aangifte is gedaan in verband met de door hem gedane valse aangifte.
En nee….. verbazingwekkend genoeg wordt de Sjeik nu NIET in de vroege morgenuren van zijn bed
gelicht en smijt men hem niet in een cel… hij is immers een islamiet en islamieten staan in
Nederland toch ver boven de Nederlandse wetten?
Dat dit fenomeen van 'boven de wet staan' iets te maken kan hebben met het budget van 100 miljard
dollar, dat de islam te besteden heeft, staat ( al kan ik dit niet bewijzen) voor mij vast.
De briefschrijver start nu een zogenaamde artikel 12 procedure.
Waar het O.M. al eerder heeft laten blijken, de islamitische Sjeik niet als iedere andere inwoner van
Nederland te willen behandelen , verlaagt het zich nu nog meer:er komen in het verweer aan de
rechtbank pertinente leugens te staan.
Hun Sjeik moet uit de kinken blijven!
Waarom het O.M. Den Haag niet alleen een onderscheid maakt in de manier, waarop zij mensen
behandelt, maar daar bovenop ook nog eens discriminerend gehandeld heeft in deze zaak, zal wel
nooit in de openbaarheid komen.
Dat het 'recht' in Nederland met twee ( en soms zelfs met drie ) maten meet, is allang geen nieuws
meer.
Op het internet is dat te merken, doordat er steeds minder over de misdaden van de islam
gepubliceerd wordt en doordat het plaatsen van reacties op veel websites gebruikers onvriendelijk is
gemaakt.
De angst zit er goed in.
Het onrecht, dat door onze regering wordt gepropageerd c.q. verdoezeld, werpt zijn vruchten af.
Bij de V.N. en bij de EU zijn wetten in de maak, die het bekritiseren van de islam strafbaar stellen.
Voor alle andere religies telt die wet niet: die hebben niet zoveel 'Goddeloze En Luie Demon' om uit
te geven en weg geven.
Dat het 'recht' in Nederland afwijkt van de situatie in vele andere (echte) democratieën, is al te zien in
de rechtszaal.
De openbare aanklager zit hier gemoedelijk naast de rechter en de verdediging zit als een 'verdachte'
tegenover de rechter en de openbare aanklager.
In een echte democratie, waarin ook echt recht wordt gesproken, zitten zowel de aanklager als de
verdediger tegenover de rechters.
Toch ook iets om over na te denken.
Dag.